Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Οδός Σταδίου, Παραμονή Πρωτοχρονιάς

11η ιστορία
Οδός Σταδίου, Παραμονή Πρωτοχρονιάς, του Αντώνη Σαμαράκη

Η Οδός Σταδίου το 1950
Ύστερα έκανε δεξιά της Λαχαναγοράς και μπήκε σε κάτι σκοτεινά, έρημα δρομάκια. Τα πεζοδρόμια ήτανε όλο λακκούβες, σπασμένες, φαγωμένες πλάκες. Πεζοδρόμια- παγίδες για το διαβάτη. Λοιπόν, καλύτερα όχι στο πεζοδρόμιο. Κατέβηκε στο χώμα -δεν είχε άσφαλτο εκεί, χωματόδρομοι- και πήγαινε με το πάσο του, δίχως καθόλου να βιάζεται. Και γιατί να βιαστεί; Δεν είχε κανένα πρόγραμμα, τίποτα συγκεκριμένο κείνη τη νύχτα – παραμονή Πρωτοχρονιάς.

Το βήμα του το 'πνιγε το μουσκεμένο απ` τη βροχή χώμα. Είχε βρέξει από νωρίς. Μια σύντομη αλλά πολύ δυνατή βροχή. Μόλις που είχε βραδιάσει, όταν ήρθε η μπόρα. Με τούτη τη ξαφνική μικροθύελλα η Αθήνα, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, αναστατώθηκε. Πάλι καλά που δεν κράτησε πολύ το κακό, σε είκοσι λεπτά είχε αδειάσει κ` η τελευταία σταγόνα. Τότε ακριβώς, προς το τέλος της βροχής, άρχισε αυτήν τη δίχως σκοπό περιπλάνηση στους αθηναϊκούς δρόμους.

Ήτανε σε πολύ καλή διάθεση, σε φόρμα. Μόνο που εκείνο το καπέλο του ερχότανε φαρδύ, φαρδύ και μεγάλο κι` ολοένα τού έπεφτε χαμηλά στο μέτωπο, τού μισοσκέπαζε τα μάτια. Στάθηκε κι έκανε να το ανασηκώσει λίγο...Το καπέλο όμως γλίστρησε και κύλησε στο χώμα, μεσ` στις λάσπες. Γύρισε και το κοίταξε έτσι που είχε βουλιάξει στα νερά. Έσκυψε μια στιγμή, τελικά το παράτησε και προχώρησε. Κάποιος περνούσε στο αντικρυνό πεζοδρόμιο, κάποιος που δε δυσκολευόταν να βαδίζει εκεί, παρ` όλες τις λακκούβες και τις σπασμένες φαγωμένες πλάκες. Τον άκουσε τον άγνωστο να λέει κάτι δυνατά, δεν ξεχώρισε αν του μιλούσε ή όχι, προχώρησε πιο γρήγορα τώρα.

Κρύωνε. Η νύχτα, ύστερ` από τη βροχή, είχε υγρασία και φύσαγε κιόλας ένας πεισματάρης βοριάς. Πήγαινε ολοένα και με ταχύτερο βήμα, σχεδόν τρέχοντας. Ζεστάθηκε κάπως. Στο βάθος ξεχώριζε πολλά φώτα. Με διάφορα χρώματα: κίτρινα πράσινα, μωβ...Κάπου εκεί τελείωναν οι σκοτεινοί, έρημοι δρόμοι. Έν` αυτοκίνητο πέρασε πλάι του, δεν το ΄χε νοιώσει καθώς έτρεχε. Πέρασε με μεγάλη ταχύτητα, αγγιχτά του. Κάτι του φωνάξανε από μέσα, γελάσανε.

Στη δεύτερη γωνία είχε φως. Πλησίασε. Ένα συνοικιακό καφενεδάκι, λίγα τραπέζια με μάρμαρο και στο παράθυρο, κολλητά στο τζάμι, ένα κλουβί κ` ένα καναρίνι. Τα πουλιά τού δίνανε πάντα μιαν αλλοιώτικη συγκίνηση. Πλησίασε το παράθυρο, να περιεργαστεί το καναρίνι που μισοκοιμότανε. Ανέβασε στο πεζοδρόμιο τώνα πόδι, έπειτα ανέβασε και τ` άλλο. Και σχεδόν αμέσως ανέβασε και τ` άλλα δυο. Τότε ήτανε που τού βάλανε τις φωνές: Ένα άλογο! Φώναζαν διάφοροι, που ξεπετάχτηκαν από το καφενείο κι από κάτι άλλα μαγαζιά. Τρέξτε να δείτε ένα άλογο! Δεν τρέξανε και πολλοί, δεν είτανε πολυσύχναστος ο δρόμος, άρχισε όμως να τρέχει αυτό, ξαφνιασμένο από τις φωνές και τα παραθυρόφυλλα, που ανοίγονταν τώνα ύστερα από τ` άλλο.

 
Τρέχοντας έτσι, μπήκε στην Πειραιώς και πίσω του άκουγε ολοένα φωνές και κλάξον. Δεν ήξερε γιατί όλ` αυτά και τί νόημα είχανε, κάτι πολύ δυνατό μέσα του το ΄κανε να τρέχει με όλη του τη δύναμη και με χίλια ζιγκ- ζακ να ξεφεύγει τ` αυτοκίνητα και να τρέχει, να τρέχει προς την Ομόνοια...Τα πολλά χρωματιστά φώτα, οι μεγάλες διαφημίσεις “νέον”, το ζαλίσανε κάπως. Όμως, ούτε στιγμή δεν έκοψε το δρόμο του. Ούτε και το συντριβάνι της Ομόνοιας, παρ` όλο που είδε τα νερά και δίψαγε κ` ήθελε να σταθεί να πιει μια-δυο γουλιές.

Μπήκε τώρα στη Σταδίου κι` άρχισε να την ανεβαίνει με μια ανάσα.

-Ένα άλογο στη Σταδίου!
Η είδηση διαδοθηκε από στόμα σε στόμα. Αναταράχτηκε το πλήθος, που είχε πήξει στα πεζοδρόμια, τ` αυτοκίνητα κορνάρανε συνέχεια...Από τις παρόδους χύνονταν κι` άλλοι περίεργοι στη Σταδίου, ούτε προεκλογική συγκέντρωση νάτανε. Φωνάζανε και χειρονομούσαν αναστατωμένοι οι χιλιάδες εορταστικοί διαβάτες, ασφυκτικά φορτωμένοι δώρα κ` έγνοιες - πολλές έγνοιες.

-Ένα άλογο στη Σταδίου!

Πού να το υποψιαζότανε, όταν με τη βροχή φούσκωσε και λύθηκε το σκοινί που το 'χε δεμένο τ` αφεντικό του έξω από τη Λαχαναγορά, πού να το υποψιαζόταν πως θα γινόταν θέαμα, κείνη τη νύχτα. Το 'χε φέρει νωρίς τ` απόγευμα, απ` τα Μεσόγεια, τ` αφεντικό του και ξεπούλησε στα γρήγορα τα λάχανα που είχε φορτώσει. Ύστερα τ` αφεντικό του του 'κανε μποναμά ένα καπέλο. Ένα φτηνό καπέλο. Γιατί τώρα τελευταία είχε γίνει πολύ ευαίσθητο στο κρύο. Με τις πρώτες ψύχρες συναχωνότανε αμέσως και φταρνιζότανε ολοένα. Του πήρε, λοιπόν, το καπέλο τ` αφεντικό του , το 'δεσε σ` ένα στύλο του ηλεκτρικού και πήγε με κάτι παλιόφιλους για ποτήρι.

-Ένα άλογο στη Σταδίου!

Ένα όραμα ήτανε τούτο το απίθανο άλογο, που ανέβαινε τρέχοντας τη Σταδίου μεσ` τη νύχτα, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Άγνωστο από πού ερχότανε κι άγνωστο πού πήγαινε. Ένα όραμα ξεσηκωμένο απ` τα παιδικά χρόνια, που για τους πιο πολλούς είτανε μακρυά, πολύ μακρυά, τυλιγμένα σε σκόνη και ναφθαλίνη.

-Ένα άλογο στη Σταδίου

-Ένα άλογο! Δεν είμαστε καλά!

-Το 100! Να τηλεφωνήσουμε στο 100!

Και βρέθηκαν κάμποσοι πρόθυμοι να ειδοποιήσουν το 100 για τον απροσδόκητο παραβάτη της Τροχαίας. Γιατί, βέβαια, είτανε μια πολύ σοβαρή παράβαση αυτό το άλογο. Μια παράβαση στην καλά οργανωμένη και περιχαρακωμένη με νόμους και κανονισμούς καθημερινή ζωή. Μια παράβαση σε τούτη τη ζωή την πνιγμένη στα καυσαέρια και την πολλή λογική.

-Ένα άλογο στη Σταδίου!

Στα μεγάλα καταστήματα της Σταδίου και στα μικρά καταστήματα της Σταδίου, καθώς το άλογο περνούσε αστραπή στην άσφαλτο, μετρούσαν χρήματα, χρήματα... Και στις τελευταίου τύπου ηλεκτροκίνητες αριθμομηχανές υπολογίζανε, υπολογίζανε...Για ένα δευτερόλεπτο σταμάτησαν να μετράνε και να υπολογίζουν. Μονάχα για ένα δευτερόλεπτο.

-Ένα άλογο στη Σταδίου!

-Ένα άλογο! Δεν είμαστε καλά!

Και το άλογο ξέσκισε τον αέρα και τη σκηνοθεσία της Πρωτοχρονιάς. Βέβαια όλ` αυτά θα τελείωναν σε λίγο. Τα περιπολικά της Αμέσου Δράσεως θα το κυνηγούσαν, θα του έκαναν μπλόκο. Γιατί έπρεπε να φύγει απ` τη μέση, και μάλιστα το ταχύτερο, τούτο το άλογο που ήρθε να ταράξει τα νερά. Όχι, δεν είχε καμία θέση ένα άλογο σε μια τόσο κατάφωτη, τόσο πρωτοχρονιάτικη, τόσο λογική οδό Σταδίου.

-Ένα άλογο στη Σταδίου!

-Ένα άλογο! Δεν είμαστε καλά!
 
 
Και βιάζονταν όλοι να το ξεχάσουν το άλογο, να το διαγράψουν από τα μάτια τους και τις καρδιές τους. Κείνη την ώρα συνέβη και κάτι άλλο: κυκλοφόρησαν οι πρωτοχρονιάτικες πολυσέλιδες εφημερίδες, με το μεγάλο τίτλο στην πρώτη σελίδα:

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
 
και τους μεγάλους τίτλους στην τελευταία σελίδα:
 
ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΣΕ ΝΕΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ
 
ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΕΘΑΝΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ
 
ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΣΙΤΑΡΙΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΑΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΤΙΜΕΣ
 
ΣΥΝΤΟΜΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
 
Ύστατη ώρα:
 
ΑΝ ΕΚΡΑΓΕΙ ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ
ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ

Στο μεταξύ, το άλογο πέρασε την πλατεία Κλαυθμώνος κι ανέβαινε προς το Σύνταγμα. Τρέχοντας έτσι, δεν είχε βέβαια καιρό να προσέξει τις πελώριες πολύχρωμες φωτεινές ρεκλάμες του νέου σινεμασκόπ τριών διαστάσεων, που έπαιζε ο “Απόλλων”:
 
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΕΛΟΣ, ΤΡΕΛΟΣ, ΤΡΕΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ!


Από το βιβλίο "Η γλώσσα μου για την Στ΄ Δημοτικού", δεύτερο μέρος, ΟΕΔΒ, 2004.
Το χρονογράφημα του Αντώνη Σαμαράκη με τίτλο:
"Ένα άλογο στη Σταδίου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς", 
δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ στις 31 Δεκεμβρίου του 1964.

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Το φλουρί του φτωχού

10η ιστορία

Τὸ φλουρὶ τοῦ φτωχοῦ, του Παύλου Νιρβάνα

Τὸ πρῶτο φλουρὶ* τῆς βασιλόπιτας, ποὺ μοῦ ἔπεσε, βγῆκε μοιρασμένο. Ἦταν ἀληθινὸ φλουρί, γιατί ὁ πατέρας μου τὸν καιρὸ ἐκεῖνο συνήθιζε νὰ βάζει στὴ βασιλόπιτα τοῦ σπιτιοῦ μας μιὰ χρυσὴ ἀγγλικὴ λίρα.

Πῶς ἔρχονται τὰ πράματα καμιὰ φορά!

Ὁ πατέρας μου, ὄρθιος μπροστὰ στὸ ἁγιοβασιλιάτικο τραπέζι, ἔκοβε τὴν πίτα, ὀνοματίζοντας κάθε κομμάτι ξεχωριστά, πρὶν κατεβάσει τὸ μεγάλο μαχαίρι τοῦ ψωμιοῦ. Ἀφοῦ ἔκοψε τὸ κομμάτι τοῦ σπιτιοῦ, τῶν ἁγίων, τὸ δικό του καὶ τῆς μητέρας μου, πρὶν ἀρχίσει τὰ κομμάτια τῶν παιδιῶν, σταμάτησε σὰν νὰ θυμήθηκε κάτι.

- Ξεχάσαμε, εἶπε, τὸ κομμάτι τοῦ φτωχοῦ. Αὐτὸ ἔπρεπε νά ῾ρθει ὕστερα ἀπὸ τοὺς ἁγίους. Ἂς εἶναι ὅμως. θὰ τὸ κόψω τώρα κι ὕστερα θ᾿ ἀρχίσω τὰ κομμάτια τῶν παιδιῶν. Πρῶτα ὁ φτωχός. Κατέβασε τὸ μαχαίρι καὶ εἶπε:

- Τοῦ φτωχοῦ.

Ἔπειτα θὰ ἐρχόταν τὸ δικό μου κομμάτι, ποὺ ἤμουν ὁ μεγαλύτερος ἀπὸ τὰ παιδιά.

Καθὼς τραβοῦσε ὅμως τὸ κομμάτι τοῦ φτωχοῦ, γιὰ νὰ κόψει τὸ δικό μου, τὸ χρυσὸ φλουρὶ κύλησε στὸ τραπεζομάντιλο. Τὸ κόψιμο τῆς πίτας σταμάτησε. Κοιτάζαμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο κι ὁ πατέρας ὅλους μας.

-Ποιανοῦ εἶναι τώρα τὸ φλουρί; εἶπε ἡ μητέρα μου. Τοῦ φτωχοῦ ἢ τοῦ Πέτρου; Ἐγὼ λέω πῶς εἶναι τοῦ Πέτρου.

Ἡ καημένη ἡ μητέρα! Τὸ εἶχε καημὸ νὰ πέσει σ᾿ ἐμένα.

-Οὔτε τοῦ φτωχοῦ εἶναι, εἶπε ὁ πατέρας μου, οὔτε τοῦ Πέτρου. Τὸ σωστὸ σωστό. Τo φλουρὶ μοιράστηκε. Ἦταν ἀνάμεσα στὰ δυὸ κομμάτια. Καθὼς τὰ χώρισα μὲ τὸ μαχαῖρι, ἔπεσε κάτω. Τὸ μισὸ λοιπὸν εἶναι τοῦ φτωχοῦ, τὸ μισὸ τοῦ Πέτρου.

- Καὶ τί θὰ γίνει τώρα; ρώτησε στενοχωρημένη ἡ μητέρα μου.

- Τί θὰ γίνει;... Συλλογιζόμαστε κι ἐμεῖς.

- Μὴν πονοκεφαλᾶτε, εἶπε ὁ πατέρας. Ἄνοιξε τὸ πορτοφολάκι του, ἔβγαλε ἀπὸ μέσα δυὸ μισὲς χρυσὲς λίρες (τὸ χρυσάφι δὲν εἶχε κρυφτεῖ ἀκόμα) καὶ τὶς ἀκούμπησε στὸ τραπέζι.

- Νά, τί θὰ γίνει. Αὐτὴ φυλάξτε τη, νὰ τὴ δώσετε στον πρῶτο ζητιάνο, ποὺ θὰ χτυπήσει τὴν πόρτα μας. Εἶναι ἢ τύχη του. Ἡ ἄλλη μισὴ εἶναι τοῦ Πέτρου. Καὶ μοῦ τὴν ἔδωσε.

- Καλορίζικη! Καὶ τοῦ χρόνου, παιδί μου! Εἶσαι εὐχαριστημένος;

Ἤμουν καὶ μὲ τὸ παραπάνω. Ἡ ἰδέα μάλιστα πὼς είχα συντροφέψει μὲ τὸ φτωχὸ μὲ διασκέδαζε.

- Θὰ τοῦ τὴ δώσω ἐγὼ μὲ τὸ χέρι μου, εἶπα καὶ γελούσαμε ὅλοι μὲ τὴν παράξενη τύχη μου.

Τὰ ἄλλα παιδιὰ μὲ πείραζαν. Ὁ σύντροφος τοῦ φτωχοῦ. Μονάχα ὁ πατέρας μου δὲ γελοῦσε.

Ἐκεῖνος μὲ τράβηξε κοντά του, μὲ φίλησε καὶ μοῦ εἶπε:

- Μπράβο σου! Εἶσαι καλὸ παιδί.

Τὸ ἄλλο πρωί, μόλις ξυπνήσαμε, χτύπησε ἡ πόρτα. Κάτι μοῦ ἔλεγε πὼς ἦταν ζητιάνος, ποὺ ἔφτανε βιαστικὸς νὰ πάρει τὸ μερίδιό του. Ἔτρεξα στὴν πόρτα μὲ τὴ μισὴ λίρα. Ἦταν ἕνας γέρος φτωχός, μὲ κάτασπρη γενειάδα, γυρτὸς ἀπὸ τὰ χρόνια, καὶ τρέμοντας ἀπὸ τὸ κρύο μουρμούριζε εὐχές.

- Πάρε, παππού, τοῦ εἶπα. Ὁ γέρος, ποὺ δὲν ἔβλεπε καλὰ καὶ τοῦ εἶχε γυαλίσει, φαίνεται, παράξενα ἀπὸ τὰ χρονιὰ τὸ χρυσὸ νόμισμα, τὸ ἔφερε κοντὰ στὰ μάτια του, γιὰ νὰ τὸ κοιτάξει καλύτερα. Δὲν μποροῦσε νὰ πιστέψει πὼς κρατοῦσε χρυσάφι στὰ χέρια του, τὸν καιρὸ ἐκεῖνο, ποὺ ὅλοι ἔδιναν στοὺς φτωχοὺς δίλεπτα καὶ μονόλεπτα*.

- Τί εἶναι αὐτό, παιδάκι μου; μὲ ρώτησε.

-Μισὴ λίρα εἶναι, παππού, τοῦ εἶπα. Πάρε την, δική σου εἶναι.

Ὁ καημένος δὲν ἤθελε νὰ τὸ πιστέψει. Μήπως ἔκαμες λάθος, παιδάκι μου; Γιὰ ρώτησε τοὺς γονεῖς σου.

Τοὺ ἐξήγησα μὲ τί τρόπο εἴχαμε μοιραστεῖ τὸ φλουρὶ τῆς βασιλόπιτας. Ὁ γέρος ἔτρεμε ἀπὸ τὴ χαρά του. Σήκωσε ψηλὰ τ᾿ ἀρρωστημένα του μάτια καὶ εἶπε:

-Ὁ Θεὸς εἶναι μεγάλος! Νὰ ζήσεις, παιδάκι μου, καὶ νὰ σὲ χαίρονται οἱ γονιοί σου. Καὶ ὁ Θεὸς νὰ σ᾿ ἀξιώσει νὰ ῾χεις πάντα ὅλα τὰ καλὰ καὶ νὰ τὰ μοιράζεις μὲ τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς ἀδικημένους. Τὴν εὐχή μου νά ῾χεις!

Μοῦ ἔδωσε τὴν εὐχή του, σήκωσε πάλι ψηλὰ κατὰ τὸν οὐρανὸ τ᾿ ἀρρωστημένα του μάτια καὶ κατέβηκε μὲ τὸ ραβδί του τὴ σκάλα.

       Λεξιλόγιο
  • φλουρί: χρυσό νόμισμα των Βυζαντινών και κατ' επέκταση διάφορα χρυσά νομίσματα άλλων παλιότερων εποχών, αλλά και το νόμισμα που βάζουμε στη βασιλόπιτα, σύμφωνα με το έθιμο.
  • δίλεπτα και μονόλεπτα: παλιά νομίσματα μικρής αξίας (1 λεπτό= 1/100 της παλιάς δραχμής).
Από το βιβλίο Γλώσσα Στ΄ δημοτικού, β΄τεύχος, ΟΕΔΒ, 2005

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Ο άγγελος που απόμεινε στη γη

9η ιστορία
Ο άγγελος που απόμεινε στη γη, της Γαλάτειας Γρηγοριάδου Σουρέλη


Open publication - Free publishing - More christmas

Από το βιβλίο "Ο Αλέξης με το ξύλινο άλογο".

 

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Επίσκεψη στο χριστουγεννιάτικο χωριό "Αγγέλων Πόλις"


Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες με τη δυνατή βροχή το Σχολείο μας μαζί με το Νηπιαγωγείο Όσσας πραγματοποίησαν σήμερα την προγραμματισμένη επίσκεψή τους στο χριστουγεννιάτικο χωριό "Αγγέλων Πόλις". Το χωριό ήταν όλο δικό μας, αφού τα άλλα πέντε σχολεία, που ήταν να επισκεφτούν και αυτά σήμερα το χώρο, ακύρωσαν την επίσκεψή τους ή άλλαξαν ημερομηνία.


Τα παιδιά διασκεδάζουν

Το σχολείο μας, παρά το κρύο, έτυχε θερμής υποδοχής από τους υπεύθυνους της "Αγγέλων Πόλις". Στην αρχή επισκεφτήκαμε το σπιτάκι - αναψυκτήριο, όπου οι μαθητές έφαγαν το κολατσιό τους και ψυχαγωγήθηκαν από τα ξωτικά, έπαιξαν και τραγούδησαν.

Επισκεπτόμενοι τα θεματικά σπιτάκια

Στο σπιτάκι του Αη Βασίλη
Στη συνέχεια με τη βροχή να πέφτει συνέχεια επισκεφτήκαμε τα σπιτάκια όπως: Το σπίτι της δημιουργίας, την Παραμυθούπολη, τη Ζαχαρούπολη, το σπίτι της Ανακύκλωσης, το σπίτι του Αη Βασίλη. Οι μαθητές χωρίστηκαν στα διάφορα σπίτια, γιατί ο χρόνος που μας έμενε δεν ήτανε αρκετός!...

Στο Καρουσέλ

Στα συγκρουόμενα

Μας περίμεναν τα παιχνίδια: συγκρουόμενα αυτοκινητάκια και καρουσέλ. Αυτά ήταν τα μόνα σε λειτουργία λόγω της βροχής, αλλά ήταν αρκετά για να αποζημιώσουν τους μικρούς μαθητές.

Λέγοντας τα κάλαντα στον Δήμαρχο
Μετά την "Αγγέλων Πόλις" οι μαθητές του Σχολείου μας επισκέφτηκαν στο γραφείο του το Δήμαρχο Λαγκαδά κ. Αναστασιάδη Ιωάννη. Ο κύριος Δήμαρχος, αφού συνομίλησε πρώτα με τους μαθητές και συζήτησε για θέματα που τους απασχολούν, άκουσε στη συνέχεια τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα, τα "Χριστούγεννα Πρωτούγεννα",  από όλα τα παιδιά, συνοδεία τριγώνων.
Μετά την ανταλλαγή ευχών επιστρέψαμε στο χωριό μας κουρασμένοι μεν, αλλά ευχαριστημένοι δε και με όρεξη για περισσότερη δράση τις επόμενες μέρες... Εξάλλου οι γιορτές και τα κάλαντα μόλις τώρα αρχίζουν...

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Η φτώχεια έχει πρόσωπο: δεν ξεχνώ, δεν αδιαφορώ


H φτώχεια έχει πρόσωπο. Και δεν είναι πλέον ένα πρόσωπο με σκιές, μία σκοτεινή μορφή στο περιθώριο της ζωής και της στατιστικής. Η φτώχεια είναι δίπλα μας, αν δεν είμαστε και εμείς κομμάτι της. Δεν είναι πλέον ιδιαιτερότητα. Και απειλεί να γίνει κανόνας.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι στην Ελλάδα σχηματίζεται ένα ευρύ στρώμα πληθυσμού που προσπαθεί να επιβιώσει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Και σχεδόν μισό εκατομμύριο παιδιά βρίσκονται πια κάτω από αυτό το όριο. Μετά τη βίαιη καθίζηση του βιοτικού επιπέδου και την έκρηξη της ανεργίας, η χώρα μας, εμφανίζει πλέον το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρωζώνη.
Η φτώχεια δεν είναι πλέον στίγμα. Και οφείλουμε να την αντιμετωπίσουμε με συντονισμένες δράσεις, αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα. Με ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας και της διάθεσης για κοινωνική αλληλεγγύη.

Η φτώχεια εξακολουθεί να υπάρχει παρά τα ευχολόγια στις περισσότερες χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου (Αφρική, Ασία κλπ.). Οι ανεπτυγμένες χώρες, παρά τις όποιες προσπάθειες αρκετών οργανώσεων (Unicef, Actionaid κλπ.) ιδιαίτερα για τα παιδιά, δεν έχουν καταφέρει να αλλάξουν τη μοίρα αυτών των χωρών. Η εκμετάλλευσή τους συνεχίζεται από τις πλούσιες χώρες και έτσι η πείνα, οι αρρώστειες, ο αναλφαβητισμός, η έλλειψη νερού και  οι πόλεμοι εξακολουθούν να υπάρχουν.

Τα παιδιά είναι τα πιο ευάλωτα θύματα της φτώχειας:
  • Κάθε χρόνο σ' όλο τον κόσμο 13 εκατομμύρια παιδιά κάτω από πέντε χρονών πεθαίνουν από υποσιτισμό και από αρρώστιες που μπορούν εύκολα να προληφθούν.
  • Γύρω στα 200 εκατομμύρια παιδιά κάτω από πέντε χρονών (δηλαδή το 36% των παιδιών αυτής της ηλικίας) υποσιτίζονται επικίνδυνα.
  • Ακόμα και στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου, τις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα παιδί πεθαίνει κάθε 35 λεπτά από αιτίες σχετικές με τη φτώχεια, ενώ σχεδόν το ένα από κάθε τέσσερα παιδιά κάτω των έξι ετών μεγαλώνει σήμερα μέσα στη φτώχεια.
  • Οι οικονομικές κακουχίες και η εκμετάλλευση εξαναγκάζουν ώς και 160 εκατομμύρια παιδιά να εργάζονται και εξωθούν (σύμφωνα με εκτιμήσεις) δύο εκατομμύρια παιδιά στην παιδική πορνεία.
  •  
    Και εμείς τι κάνουμε πραγματικά γι' αυτά τα παιδιά, για αυτούς τους συνανθρώπους μας;
    Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε τώρα μάλιστα που πλησιάζουν και οι γιορτές των Χριστουγέννων, γιορτές ιδιαίτερα αγαπητές στα παιδιά, είναι το να μην  ξεχάσουμε αυτούς τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τα παιδιά που δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη και υποφέρουν καθημερινά.
     
    Η φτώχεια έχει πρόσωπο και αυτό το πρόσωπο είναι που μας συγκλονίζει στις παρακάτω εικόνες:
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    Για περισσότερες πληροφορίες και αποστολή βοήθειας:

    Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

    Πρόσκληση χριστουγεννιάτικης γιορτής 2012

     
     
    Μπορείτε να δημιουργήσετε τις δικές σας προσκλήσεις ή κάρτες ή σύννεφα λέξεων στον παρακάτω ιστότοπο:

    Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

    Χριστουγεννιάτικες ζωγραφιές

    Μερικές από τις ζωγραφιές των μαθητών μας για τα Χριστούγεννα:

    Μαριαλένα Δρίτσικα, Στ΄ τάξη


    Γεωργία Αλτίκη, Στ΄ τάξη

    Καλλιόπη Χαριζάνη, Στ΄ τάξη

    Χρήστος Χαριζάνης, Γ΄ τάξη

    Ιλιάνα Χαριζάνη, Ε΄ τάξη

    Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

    Μαρτύριο με εκπληκτική κατάληξη

    Η Αγία Αικατερίνη

    Bοηθητική παρουσίαση για το μάθημα των Θρησκευτικών:


    η αγία αικατερίνη from atavar

    Περισσότερες πληροφορίες για την Αγία Αικατερίνη στον Ορθόδοξο Συναξαριστή:
























    Η μνήμη της Αγίας Αικατερίνης τιμάται από την Εκκλησία μας κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου.

    Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

    Τα πρώτα Χριστούγεννα του Καπετάν - Καρένα

    2η ιστορία
    Τα πρώτα Χριστούγεννα του Καπετάν - Καρένα, του Δημήτρη Φερούση
    Συνεχίζουμε σήμερα με μια δεύτερη ιστορία αφιερωμένη στο Πνεύμα των Χριστουγέννων, η οποία προέρχεται από την Πειραϊκή Εκκλησία.
    Πειραϊκὴ Ἐκκλησία • Τὰ πρώτα Χριστούγεννα τοῦ Καπετὰν Καρένα

    11 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού



    Στις 11 Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού. Τα παιδιά όλου του κόσμου γιορτάζουν!!!
    Στις 11 Δεκεμβρίου 1946 ιδρύθηκε η UNICEF, η Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά με σκοπό να βοηθήσει τα παιδιά της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Κίνας μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1959, ο ΟΗΕ με έκδηλες την ανησυχία, τη φροντίδα και την ευθύνη για την προστασία του παιδιού, ψήφισε τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού με τη διαμόρφωση ενός νομοθετικού καθεστώτος προστασίας από κάθε μορφή εκμετάλλευσης ή παραμέλησης.
    Το 1989 υπογράφεται και ψηφίζεται η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού που επικυρώθηκε από πολλές χώρες (στην Ελλάδα έγινε νόμος του κράτους το 1992), ενώ στην Παγκόσμια Σύνοδο Κορυφής το 1990 με τη διατύπωση των «Αρχών του Riyard», επισημάνθηκε το πρόβλημα της κακοποίησης των παιδιών και της βίας σε όλες τις μορφές της, ως κοινωνικό φαινόμενο και τέθηκε σε ισχύ η Σύμβαση, ως διεθνής νόμος, αποτελώντας την πλέον αποδεκτή, σε ευρύ πεδίο, συνθήκη ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την παγκόσμια συνειδητοποίηση πως η ανθρώπινη πρόοδος μπορεί μόνο πραγματικά να επιτευχθεί, όταν το κάθε παιδί θα έχει μια υγιή και προστατευμένη παιδική ηλικία.
     
    "Όλα τα παιδιά είναι ίσα. Έχουν δικαίωμα να τα αντιμετωπίζουν χωρίς διακρίσεις λόγω της φυλής, του φύλου, της γλώσσας, της θρησκείας, των απόψεων, της περιουσίας, της κατάστασης, των ιδιαίτερων αναγκών ή της εμφάνισής τους".

    Με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας ημέρας παιδιού στις 11 Δεκεμβρίου, ας σκεφτούμε όχι μόνο τα παιδιά μας, αλλά και τα παιδιά όλου του κόσμου ανεξαιρέτου χρώματος και φυλής, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη και αν ζουν.
    Ας σκεφτούμε τα παιδιά που έχουν εξαναγκαστεί στην παιδική εργασία, που δεν έχουν όχι μόνο τετράδια και βιβλία, αλλά δεν έχουν εμβόλια και το σημαντικότερο δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Παιδιά που στηρίζουν τις ελπίδες τους σε εθελοντές γιατρούς, ιεραποστολές και οργανώσεις όπως η Actionaid που φροντίζουν για την τυπική αναδοχή των παιδιών προκειμένου να καλυφθούν πάγιες ανάγκες τους.

    children-day

    Σε όλους μας αρέσει να μιλάμε στα παιδιά, μα σπάνια ακούμε τι προσπαθούν να μας πουν πραγματικά και ακόμα σπανιότερα αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους. Σήμερα λοιπόν ας σωπάσουμε εμείς οι μεγάλοι και ας δώσουμε το λόγο στα παιδιά. Και να τι θα μας έλεγαν αν μπορούσαμε να τα ακούσουμε:
    • Αν ζω μέσα στην κατανόηση, μαθαίνω να έχω υπομονή.
    • Αν ζω μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνω να είμαι δίκαιος.
    • Αν ζω μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνω να πιστεύω.
    • Αν ζω μέσα στην κριτική, μαθαίνω να κατακρίνω.
    • Αν ζω σε εχθρικό περιβάλλον, μαθαίνω να καυγαδίζω.
    • Αν ζω μέσα στην ντροπή, μαθαίνω να αισθάνομαι ένοχος.
    • Αν με δέχονται όπως είμαι, μαθαίνω να βρίσκω την αγάπη μέσα στον κόσμο.

    Η Χάρτα των δικαιωμάτων του παιδιού αναφέρει:

    • Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.
    • Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.
    • Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
    • Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.
    • Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.
    • Δικαιούμαι να μάθω τί είνα καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία.
    • Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.
    • Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.
    • Δικαιούμαι να ζήσω σε μιά κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα.
    • Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. ΄Εναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά μου παιδιά. (Πηγή UNICEF)
    Τα παιδιά δικαιούνται να ζουν σε ένα ειρηνικό, ασφαλές και υγιές περιβάλλον για να βιώσουν με αξιοπρέπεια τα παιδικά τους χρόνια. Ένα περιβάλλον στο οποίο δεν θα λείπει το νερό, καθαρός αέρας για να αναπνέουν. Ας φροντίσουμε όλοι μας να κάνουμε αυτό το πολύτιμο δώρο στα παιδιά μας. Ας τους χαρίσουμε τα όμορφα πράσινα δάση μας, τις κρυστάλλινες πηγές, τις λαμπερές θάλασσες, τον καθαρό αέρα. Δώρα τόσο πολύτιμα και τόσο μοναδικά όπως τα ίδια τα παιδιά.
     Πηγή: e-πύλη εκπαίδευσης, Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr
     
     
    Και για να μην ξεχνάμε (σήμερα είναι 11/12/12, αύριο είναι 12/12/12, αλλά και επειδή πλησιάζουν Χριστούγεννα):
     

    Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

    Ερωτήσεις για το μάθημα της Αγωγής


     Ερωτήσεις για το μάθημα της Aγωγής:

    1. Ποια είναι η πρώτη ομάδα που εντάσσεται (ανήκει) ο άνθρωπος; Αναφέρω μερικά μέλη της.
    2. Τι είναι εκκλησία;
    3. Αναφέρω τέσσερις ομάδες στις οποίες ανήκω.
    4. Τι είναι η ιθαγένεια και πώς αποκτούμε την ελληνική ιθαγένεια;
    5. Ποια δικαιώματα και ποιες υποχρεώσεις έχουν οι ΄Ελληνες πολίτες (4 σε κάθε περίπτωση);
    6. Τι είναι το σύνταγμα;
    7. Τι είναι κράτος;
    8. Τι είναι έθνος;
    9. Τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση;
    10.Τι είναι φυσικοί πόροι;

    Οι απαντήσεις βρίσκονται από τη σελίδα 8 μέχρι και τη σελίδα 33 του σχολικού βιβλίου.

    Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

    Οι δεκαδικοί αριθμοί - β΄ μέρος

    Διαβάζω δεκαδικούς αριθμούς - Στρογγυλοποίηση δεκαδικών




     


    Πηγή: www.akida.info

    Οι Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες

    Βοηθητική παρουσίαση στο μάθημα των Θρησκευτικών:


    οι άγιοι σαράντα μάρτυρες from atavar

    Περισσότερες πληροφορίες για τους Άγιους Τεσσαράκοντα στον Ορθόδοξο Συναξαριστή:

    40m

    Τη μνήμη τους γιορτάζει η Εκκλησία μας κάθε χρόνο στις 9 Μαρτίου.

    Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

    Οι μαθητές ζωγραφίζουν

    Μερικές από τις τελευταίες ζωγραφιές των μαθητών μας:




     
     

    Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

    Γεωγραφία Ελλάδας: 3. Ήπειρος



    Η Αγία Κυράννα, η εκκλησία του χωριού μας


    Η εκκλησία μας βρίσκεται στο κέντρο του χωριού μας. Είναι αφιερωμένη στην Αγία Κυράννα, που είναι και προστάτιδα του χωριού μας και γιορτάζει στις 8 Ιανουαρίου.

    Η εκκλησία μας είναι πολύ όμορφη απέξω. Έχει πολλά λουλούδια και δέντρα, που όταν ανθίζουν την άνοιξη μοσχομυρίζουν.
    Αλλά και μέσα είναι όμορφη η εκκλησία μας: έχει πολύ ωραίες εικόνες αλλά παλιές. Έχει καντήλια, πολυέλαιους, μανουάλια, στασίδια, καρέκλες και άλλα πολλά ωραία πράγματα.
    Η εκκλησία μας μου αρέσει πάρα πολύ και δεν θέλω να πάθει τίποτα κακό. Η εκκλησία μας μου αρέσει περισσότερο τις Κυριακές, όταν πηγαίνω να κοινωνήσω με την οικογένειά μου και με άλλους συγγενείς.

    Μαριαλένα Δρίτσικα, μαθήτρια Στ΄ τάξης

     
    Στο χωριό μας υπάρχει στο κέντρο η εκκλησία μας. Το όνομά της είναι Αγία Κυράννα. Εγώ μένω πολύ κοντά και μου αρέσει πολύ.
    Η εκκλησία μας είναι πολύ ωραία και γιορτάζει στις 8 Ιανουαρίου. Γίνεται πολύ μεγάλο πανηγύρι και έρχεται κόσμος από πολλές άλλες πόλεις ή  χωριά.
    Η εκκλησία μας εξωτερικά είναι γεμάτη λουλούδια, φυτά ακόμα και γρασίδι. Από πίσω έχει ένα τοιχάκι και ένα μονοπάτι για να μην σκοντάψουμε και πέσουμε, γιατί από κάτω έχει αγκάθια.
    Η εκκλησία εσωτερικά είναι πανέμορφη. Έχει καρέκλες, εικόνες, τοιχογραφίες και πολλά άλλα ωραία. Εμένα μου αρέσει πολύ το θυμιατό, όταν το κουνάνε οι παπάδες, δηλαδή ο παπα-Θωμάς.
    Η εκκλησία εμένα προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ. Να φανταστείτε ότι πάω κάθε Κυριακή και γίνομαι παπαδάκι και βοηθάω στο Ιερό. Κάνουμε είσοδο, εγώ πάντα με το θυμιατό και το κεράκι.
    Στην εκκλησία πάω συχνά και με τους γονείς μου, αλλά περισσότερο μ' αρέσει όταν γίνομαι παπαδάκι. Μ' αρέσει πάρα πολύ η εκκλησία μας και σκέφτομαι να γίνω παπάς, όταν μεγαλώσω. Αχ! αυτή η εκκλησία μας δε θα την ξεχάσω ποτέ, ακόμα κι αν φύγω μακριά από το χωριό μου!

    Άγγελος Μπρατάνης, μαθητής Ε΄ τάξης

    Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας

    Πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή 30 Νοεμβρίου η επίσκεψή μας στο Θέατρο Σοφούλη στην Καλαμαριά, όπου παρακολουθήσαμε την παράσταση "Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του δημιουργού κατά κοινή ομολογία) σε διασκευή για τα παιδιά του Γιάννη Καλατζόπουλου.

    Σκηνή από την παράσταση: τα ξωτικά


    Ο πρωταγωνιστής μας Νίκος επί της σκηνής

    Οι μαθητές του δημοτικού και του νηπιαγωγείου σε αναμνηστική φωτογραφία με συντελεστές της παράστασης
     
    Η παράσταση ήταν ομολογουμένως πολύ καλή, με γρήγορη εναλλαγή σκηνικών και ρόλων, με καταπληκτική μουσική και άρεσε ιδιαίτερα στα παιδιά. Μάλιστα ένας μαθητής - εθελοντής, ο τυχερός Νίκος,  συμμετείχε στην όλη παράσταση παίζοντας το ρόλο του Βασιλιά. Οι μαθητές και του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου έφυγαν κατενθουσιασμένοι και με την επιθυμία να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε σύντομα μια ακόμα θεατρική παράσταση, αλλά και γιατί όχι να συμμετέχουν περισσότεροι μαθητές στην παράσταση την επόμενη φορά...