Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

Γράφω για το χωριό μου...

Γράφω για το χωριό μου, την Όσσα



Ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Κεντρικής Μακεδονίας είναι το χωριό Όσσα.
Είναι χτισμένη στις πλαγιές του βουνού Βερτίσκου. Έχει γύρω στους 400 με 500 μόνιμους κατοίκους αλλά τα καλοκαίρια οι κάτοικοι ξεπερνάνε τους 1.000. Επειδή είναι βουνό, το κλίμα του, τους χειμώνες, είναι πολύ ψυχρό αντιθέτως με το καλοκαίρι που κάνει πολύ ζέστη αλλά έχει δροσιά πού και πού.

Το χωριό μου πήρε το όνομά του όταν το κατέκτησαν οι Τούρκοι το 1898 και πήρε το όνομα Βυσσώκα. Μετά από 20 χρόνια έγινε πόλεμος και πήραμε το χωριό και το ονομάσαμε Όσσα. Εγώ βέβαια τότε δεν είχα γεννηθεί.

Από μακριά η Όσσα φαίνεται σαν μια πόλη ολόκληρη, αλλά όταν μπείς μέσα, θα χαθείς από τα όμορφα τοπία και τα καταπράσινα δέντρα. Όπου και να κοιτάξεις, μαγεύεσαι με τα πολύχρωμα λουλούδια, σαν να βρίσκεσαι στον παράδεισο.

Η Όσσα έχει κι ένα μικρό ποτάμι κάτω στα μαντριά εκεί όπου βόσκουν αγελάδες και πρόβατα. Το ονομάσαμε "ποταμάκι"γιατί είναι μικρό κι έχει έναν πού μικρό καταρράχτη που ο ήχος του σε ταξιδεύει παντού.

Το χωριό μας είναι πάντοτε καθαρό γιατί οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν τι θα πει καθαριότητα. Τα σπίτια είναι καινούρια, αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα που έχουν μείνει εδώ από πολύ παλιά.

Όλοι οι κάτοικοι έχουν τα πάντα περιποιημένα σε αυτόν τον τόπο, ακόμη και την παραμικρή λεπτομέρεια. Οι κήποι μας είναι πάντα λουλουδάτοι και καταπράσινοι σαν λιβάδια, που έχουν πλημμυρίσει με άνθη και φυτά παντού.

Η Όσσα έχει 2 εκκλησίες, η μια είναι της Αγίας Κυράννας και η άλλη είναι των Ταξιαρχών. Έχουμε κι ένα μοναστήρι λίγο πιο έξω απ΄ το χωριό μας. Υπάρχει και ο Άι-Γιώργης που πηγαίνω εγώ με την παρέα μου να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε την θέα την οποία έχει και να πέφτουν από τα πεύκα πάνω μας πευκοβελόνες.

Είμαστε όλοι πολύ αγαπημένοι και ξέρουμε ο ένας τον άλλο σαν αδέρφια. Είμαστε πολύ φιλόξενοι κι ευγενικοί. Ασχολούμαστε κυρίως με την γεωργία και την κτηνοτροφία.

Το χωριό μας παράγει κυρίως κεράσια που προς ΄τιμήν΄ τους γίνεται και η γνωστή σε όλους τους συγχωριανούς μου "ΓΙΟΤΡΗ ΚΕΡΑΣΙΟΥ" που γίνεται κάθε Ιούνιο. Έρχονται πολλοί τουρίστες και το απολαμβάνουν.

Η Όσσα είναι κομμάτι της ζωής μου, είναι το σπίτι μου και το αγαπώ, γιατί σε αυτό γεννήθηκα, σε αυτό έμαθα να λέω τις πρώτες μου λέξεις, σε αυτό έκανα πολλούς μα πολλούς φίλους και το αγαπώ όσο τίποτε στον κόσμο και δεν θα έφευγα ΠΟΤΕ!
Δέσποινα Πάρτσιου, Στ΄τάξη


Γράφω για το χωριό μου, τις Πέντε Βρύσες



Ένα από τα πιο όμορφα ποντιακά και ορεινά χωριά είναι το χωριό μου οι Πέντε Βρύσες , το όνομα του χωριού βγήκε από τα πέντε πηγάδια. Πριν από πολλά χρόνια δεν ξέρω ακριβώς πόσα το χωριό ήταν χτισμένο ανάμεσα στα δάση και στις πλαγιές του όρους Βερτίσκου . Είχε ένα ποταμάκι πάνω από έναν γκρεμό, είχε μια γέφυρα που ένωνε τη μια πλευρά του ποταμιού με την άλλη, είχε κούνιες και πέντε πηγάδια. Είχε πολύ λίγα σπίτια και πολύ λίγους κατοίκους, 20-25.
Μια μέρα ξέσπασε μια μεγάλη καταιγίδα και τα έκαψε όλα, έτσι αναγκαστήκαμε να φύγουμε.
Όταν φτάσανε στο χώρο που είναι σήμερα το χωριό, ξεκινήσανε να χτίζουνε σπίτια και δρόμους.
Το υψόμετρο είναι 418 μ. και στο χωριό μου διαμένουν 250 περίπου μόνιμοι κάτοικοι.
Μόλις μπει κάποιος στο χωριό αντικρύζει ψηλά την εκκλησία μας. Εκεί φυλάσσεται η εικόνα της Παναγίας της Χρυσοκεφάλου, που κουβαλήθηκε στους ώμους ενός παλιού κατοίκου του χωριού. Αν όμως κοιτάξει καλύτερα θα παρατηρήσει ανάμεσα στα δέντρα μια ακόμα εκκλησία: η εκκλησία αυτή είναι αφιερωμένη στον Θεόδωρο Γαβρά. Κάθε χρόνο την ημέρα που ιδρύθηκε ντυνόμαστε ποντιόπουλα και πηγαίνουμε εμείς τα παιδιά στην εκκλησία και χορεύουμε ποντιακούς χορούς και τραγούδια. Φυσικά ύστερα προσκυνάμε και φεύγουμε. Λίγο πιο κάτω υπάρχει το παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής όπου έχει μια βρύση που πίνουμε νερό. Μετά επιστρέφουμε στα σπίτια μας, ξεντυνόμαστε και πηγαίνουμε για παιχνίδι στην πλατεία.
Η πλατεία είναι περιτριγυρισμένη από καφετέριες  και το Κ.Δ.Α.Π., δηλαδή το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών.
Ξέχασα βέβαια να αναφερθώ και στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδος. Είναι ένα ανδρικό μοναστήρι που περιέχει κατασκήνωση, γήπεδο μπάσκετ, ένα ποδοσφαιράκι, Πινγκ - πονγκ και από ζώα έχει: 2 παγόνια, 5 χήνες, 3 παπαγαλάκια και πολλές πολλές κότες.
Κάθε χρόνο στις 30 Ιουλίου ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πέντε Βρυσών διοργανώνει τα "Τσιμερίτικα", μια γιορτή που τιμάμε τους Πόντιους που ίδρυσαν το χωριό μας.
Το χωριό μου είναι τέλειο και θα ήθελα πάντα να έχω επαφή μαζί του.

Παλάση Αιχμαλωτίδου, Ε΄ τάξη


Γράφω για το χωριό μου, το Βερτίσκο



Το χωριό μου είναι ο Βερτίσκος, ένα από τα πιο γραφικά χωριά του Νομού Θεσσαλονίκης. Είναι χτισμένο στο Όρος Βερτίσκος και έχει 50 μόνιμους κατοίκους. Το κλίμα είναι ψυχρό και το καλοκαίρι έχει δροσερές ημέρες. Επίσης έχει 740 μ. υψόμετρο.
Παλιά ο Βερτίσκος λεγόταν Μπέροβα και έχει μια παλαιόκτηστη εκκλησία από το 17ο αιώνα.
Από μακριά φαίνεται ένα μικρό χωριουδάκι με καταπράσινα δέντρα. Μόλις μπαίνει μέσα στο χωριό βλέπεις τα όμορφα και περιποιημένα σπίτια. Σε κάθε σπίτι υπάρχουν μυρωδικά λουλούδια που σε τρυπάνε τη μύτη. Υπάρχει μια στρογγυλή πλατεία που είναι περιτριγυρισμένη από δέντρα και ένα μικρό καφενείο.
Το χωριό μου έχει μια πανέμορφη εκκλησία που στον εσωτερικό χώρο είναι ξύλινη και εξωτερικά έχει πέτρα. Είναι του Αγίου Γεωργίου και μια βδομάδα μετά το Πάσχα έχουμε γλέντι. Ωστόσο υπάρχουν κι άλλα δυο εκκλησάκια. Έχει κι ένα λαογραφικό μουσείο. Εμείς βρήκαμε και τα οστά του νεομάρτυρα του Αγίου Γαβριήλ.
Υπάρχουν κι άλλα ωραία μέρη, όπως η Κατασκήνωση που λειτουργούσε κανονικά πριν λίγα χρόνια. Επίσης τα πηγάδια που είναι μέσα στο δάσος και κάθε μέρα το καλοκαίρι πηγαίνουμε εκεί.
Οι κάτοικοι του χωριού μας είναι ευγενικοί και φιλόξενοι.
Έρχονται πολλοί τουρίστες για την κατασκήνωση και το λαογραφικό μουσείο.
Ο Βερτίσκος είναι ο τόπος που γεννήθηκα και τον αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο.

Δέσποινα Λαζαρίδου, Στ΄ τάξη



Γράφω για το χωριό μου, τη Γαλήνη

Ένα από τα πιο όμορφα χωριά του τόπου μας, είναι και η Γαλήνη. Είναι χτισμένη στις πλαγιές του Όρους Βερτίσκου και έχει γύρω στους 20 μόνιμους κατοίκους.
Το κλίμα είναι ψυχρό ενώ τους χειμερινούς μήνες συχνά θα τη δεις ντυμένη στα ολόλευκα από το πολύ χιόνι.
Σύμφωνα με μια παράδοση, το χωριό πήρε το όνομά τους από την πολλή ησυχία που έχει, ησυχία = γαλήνη.
Από μακριά τα άσπρα σπίτια του χωριού ντυμένα στο πράσινο είναι πανέμορφα. Ολόκληρο το χωριό είναι κυριολεκτικά μέσα στο πράσινο από τα πολλά δέντρα που έχει. Την άνοιξη που ανθίζουν τα δέντρα δε χορταίνει το μάτι σου να βλέπει τα λουλούδια.
Το χωριό έχει δυο πηγές από όπου οι κάτοικοι παίρνουν και νερό για τα σπίτια τους. Οι δρόμοι του χωριού μας είναι πεντακάθαροι και ασβεστωμένοι.
Το χωριό μας έχει επίσης και δυο εκκλησίες που πηγαίνουμε πάντα με σεβασμό και κατάνυξη.
Η καρδιά μου πλημμυρίζει από αγάπη για το όμορφο χωριό μας, την Γαλήνη.

Δημήτρης Δρασλιάκης, Ε΄ τάξη


Γράφω για το χωριό μου, τον Βάτο

Ακτούντα (Κτούντα)
Ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά της Κρήτης είναι και το χωριό του παππού μου ο Βάτος.
Ο Βάτος είναι ένα μικρό χωριό του Νομού Ρεθύμνου με 50 το πολύ κατοίκους και πολύ καλό κλίμα.
Ο παππούς μου έχει πολλά χωράφια με ντομάτες, πατάτες, φράουλες, αγγούρια, μήλα, αχλάδια, ρεβίθια, κρεμμύδια, σταφύλια και σύκα. Στην μεγάλη καρυδιά ο παππούς μου κρεμάει μια κούνια και ανεβαίνω συνέχεια επάνω και πετάω σαν πουλί. Ακόμα ο παππούς  μού έχει φτιάξει κι ένα δεντρόσπιτο ονειρεμένο.
Το χωριό αυτό είναι εξαιρετικό: έχει μια εκκλησία, 2 καφενεία και πολλούς σταύλους με κότες και πρόβατα. Επίσης έχει και μια γούρνα όπου τα γαϊδουράκια πίνουν νερό. Από νερό άλλο τίποτα, πληρώνουμε μόνο 50 € το χρόνο.
Εκεί κοντά υπάρχουν και άλλα χωριά όπως το Σπήλι. Από εκεί έρχεται όλο το νερό, αφού εκεί τρέχουν συνέχεια χωρίς να τις κλείνουν ποτέ 20 βρύσες ταυτόχρονα. Άλλο χωριά της περιοχής είναι: ο Άδρακτος που μένει η θεία μου η Αντιγόνη με τον άντρα της, τα Κτούντα κλπ.
Στα Κτούντα γίνεται το πιλάφι, που είναι μια ωραία υπαίθρια γιορτή. Στο χωριό του παππού κάνουμε τα Γρηγοράκια και έρχονται όλοι οι Γρηγοράκηδες. Ψήνουμε σουβλάκια και χορεύουμε.
Όταν μεγαλώσω θα πηγαίνω διακοπές εκεί με τις φίλες μου. Αυτό το χωριό το αγαπώ πάρα πολύ και θα ήθελα πολύ να έμενα μόνιμα εκεί.

Αριάδνη Γρηγοράκη, Στ΄  τάξη

Σημείωση: Τα παραπάνω κείμενα γράφτηκαν από τους ίδιους του μαθητές στο Σχολείο, στο πλαίσιο του μαθήματος της Ελληνικής Γλώσσας - Γραπτής Έκφρασης.

Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Η ημερήσια εκδρομή του Σχολείου μας στην Πιερία

Την Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017 πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η ημερήσια εκδρομή του Σχολείου μας στην Πιερία και πιο συγκεκριμένα στο Δίον (Αρχαιολογικό Χώρο και Μουσείο), στο Λιτόχωρο και στο Ξενοδοχείο Ορφέας στην Παραλία του Κορινού.
Στη συνέχεια μπορούμε να δούμε μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές της εκδρομή μας:
Ξεκινώντας με την ξεναγό μας κα Μαρία


Περνώντας τον ποταμό Βαφύρα
 
Ατενίζοντας το ιερό της Ίσιδος
Ξαναπερνώντας τον Βαφύρα
Η κεντρική οδός
Δημόσιες τουαλέτες της εποχής
Το Ωδείο
Οι Μεγάλες Θέρμες- Λουτρά

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Δίου

Το ψηφιδωτό της Μέδουσας
Οι τέσσερις φιλόσοφοι
Η Ύδραυλις, αρχαίο μουσικό όργανο
Η Άωρος Κόρη - Σπάνιο εύρημα του 1500 π.Χ.
Παίζοντας με το γιγάντιο σκάκι