Με αφορμή ένα κείμενο της Γλώσσας, η Γ'-Δ' τάξη του σχολείου μας έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τον τρόπο που διαβάζουν τα τυφλά παιδιά, ψηλαφώντας με τα δάχτυλά τους. Το σύστημα ανάγνωσης και γραφής Braille (Μπράιγ) επινοήθηκε από τον Λουί Μπράιγ, έναν Γάλλο φοιτητή που είχε χάσει την όρασή του και από τα δύο μάτια σε πολύ νεαρή ηλικία. Έχει έξι ανάγλυφες κουκκίδες σαν το κεφαλάκι μιας καρφίτσας, τοποθετημένες ανά τρεις, και μ’ αυτές γίνονται 63 συνδυασμοί, που αντιστοιχούν στα γράμματα και τους αριθμούς.
Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον ότι βάση για τη δημιουργία του Κώδικα υπήρξε το λεγόμενο σύστημα «νυχτερινής γραφής», το οποίο είχε επινοήσει ο λοχαγός του γαλλικού στρατού Charles Barbier, έπειτα από απαίτηση του ιδίου του Ναπολέοντα. Ο Γάλλος στρατηλάτης επιθυμούσε τη δημιουργία ενός συστήματος επικοινωνίας που θα επέτρεπε στους άντρες του να επικοινωνούν αποτελεσματικά ακόμη και κατά τη διάρκεια της νύχτας, χωρίς να γίνονται αντιληπτοί από τον εχθρό.
Έτσι, αφού μελετήσαμε το ελληνικό αλφάβητο της γραφής Braille στην τάξη, αγγίξαμε ένα παιδικό βιβλίο, που απευθύνεται τόσο σε τυφλούς όσο και σε βλέποντες, με κείμενο γραμμένο στα Αγγλικά και σε κώδικα Braille. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του αποτέλεσε η απτική εικονογράφηση, οι εικόνες δηλαδή που μπορεί κανείς να νιώσει με τα δάχτυλά του.
Στη συνέχεια, κάθε παιδί επέλεξε ένα χρώμα και σκέφτηκε με τι το έχει συσχετίσει και πώς θα το περιέγραφε σε ένα τυφλό παιδί. Κατασκεύασε με αφρώδες υλικό τη δική του απτική εικονογράφηση κι έγραψε το χρώμα και το όνομά του στο αλφάβητο της Braille. Έτσι δημιουργήθηκε το δικό μας "Μικρό βιβλίο των χρωμάτων", ένα βιβλιαράκι προσβάσιμο τόσο σε τυφλούς όσο και σε βλέποντες.
