Όλα τα ζώα θέλουν φροντίδα κι εγώ γι’ αυτό σας γράφω αυτή
την έκθεση.
Το δικό μου αγαπημένο ζώο είναι η σκυλίτσα μου, την οποία τη
λένε Φίφη.
Θα σας διηγηθώ πως την απέκτησα: Ήταν πριν 5 χρόνια όταν
ήμουν 6 χρονών. Ήμουν με την αδελφή μου στη γιαγιά μου, όταν κάποια στιγμή,
χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η μαμά μου και μου είπε πως θα πάει στην Ξυλούπολη με
τον μπαμπά μου για κάτι δουλειές. Εγώ τη απάντησα: Εντάξει! Πέρασαν οι ώρες και
πήγε βράδυ. Εγώ ανησύχησα πολύ και έτσι την πήρα τηλέφωνο να δω τι κάνουν τόσες
ώρες. Αυτή μου είπε πως έρχονται και μας είχαν μια έκπληξη. Εγώ το είπα στην
αδελφή μου και χαρήκαμε πολύ.
Ήρθαν να μας πάρουν και μας είπαν πως την έκπληξη την είχαν
στο σπίτι, στην Όσσα. Φτάσαμε στο σπίτι και είδα με ένα σκυλάκι δεμένο σε μια
κολόνα. Χαρήκαμε πάρα πολύ!
Η Φίφη είναι καφέ με λίγο άσπρο και πάρα πολύ λίγο μαύρο
στην μουσούδα. Είναι θηλυκό και χτες το βράδυ γέννησε 5 κουταβάκια. Είναι λίγο
κοντή και όλα τα κουταβάκια της είναι ψηλά όταν μεγαλώνουν.
Τα σκυλιά ζούνε συνήθως στου δρόμους, αλλά τα περισσότερα
είναι σε σπίτια.
Συμπεριφέρεται πολύ καλά με τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Περνάω τέλεια μαζί της, γιατί όταν χτυπάω τα χέρια μου και
στα πόδια μου, ανεβαίνει πάνω μου. Δεν παίζει με παιχνίδια και της αρέσει να
την πηγαίνω βόλτα.
Δεν θέλω να την αποχωριστώ ποτέ και δεν θέλω να πάρω άλλο
ζώο.
Ανθή Πάρτσιου, Στ΄ τάξη
Όλοι οι άνθρωποι αγαπούν τα ζώα, γιατί είναι γλυκά και σου
κρατάνε συντροφιά.
Εγώ έχω ένα σκύλο, τον Άρη. Είναι λίγο μεγάλος και λίγο
χοντρός αλλά έξυπνος. Ήταν ένα αδέσποτο, το είδα και μου άρεσε πολύ, το πήρα
σπίτι, του έκανα μπάνιο, του έβαλα κολάρο και το έκανα δικό μου. Επίσης είναι
καλύτερο να παίρνουμε για σκύλο ένα αδέσποτο, γιατί πρώτον μειώνουμε τα
αδέσποτα και δεύτερον σου έρχεται τζάμπα.
Είναι ένα άσπρο ζώο με πολλές καφέ βούλες. Έχει μια
γλυκιά μουσούδα με λίγο μεγάλη μύτη.
Είναι λίγο ψηλό με αποτέλεσμα όταν πηδάει πάνω μου και να με ρίχνει, εγώ κάθε
φορά να χτυπάω.
Τον έχω μέσα στο σπίτι, αλλά όπως είπα και πριν είναι αρκετά
έξυπνος, ώστε όταν θέλει να κάνει την ανάγκη του να βγαίνει έξω.
Συμπεριφέρεται πολύ ωραία, δεν γαβγίζει το βράδυ ασχέτως αν
ακούει άλλα να σκυλιά να γαβγίζουν. Επίσης βγαίνει μόνος του βόλτα χωρίς λουρί.
Απλά είμαι συνεχώς πίσω του. Όταν βλέπει άλλα σκυλιά δεν ορμάει. Όπως κι όταν
βλέπει γάτα.
Επίσης έχει συνήθεια, επειδή ξυπνάω αργά ενώ αυτός νωρίς,
κάθε πρωί να έρχεται και να κάθεται πάνω μου και το κακό με αυτό είναι ότι
είναι λίγο βαρύς.
Κάθε απόγευμα βγαίνω με τον Άρη στην αυλή και του πετάω το
ξύλο και μου το φέρνει πίσω. Όταν όμως βγαίνει έξω από την αυλή και είναι κλειστή η πόρτα σκαρφαλώνει
πάνω της. Γι΄ αυτό τις πιο πολλές φορές πάμε στο πάρκο για παιχνίδι.
Μια φορά όμως όταν φεύγαμε από το πάρκο, μου επιτέθηκε ένα
άλλο σκυλί και ο Άρη όρμησε πάνω του και το έδιωξε. Κι αυτός είναι ένας λόγος
που πρέπει να έχουμε ένα σκύλο.
Ο σκύλος μου πιστεύω ότι είναι το εξυπνότερο και το
γενναιότερο ζώο που είχα ποτέ και δεν θέλω να το χάσω!
Χρήστος Χαριζάνης, Στ΄ τάξη
